Τοποθέτηση του Ν. Μαζιώτη μέλος του Επαναστατικού Αγώνα στο εφετείο της α΄ δίκης εναντίον της οργάνωσης στις 29/11/16 για την απόπειρα κατά του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης Βουλγαράκη το 2006
Ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης της ΝΔ Βουλγαράκης είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες του καθεστώτος που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς σωματοφύλακες γιατί φοβάται για τα “καλά” που έχει κάνει στον ελληνικό λαό.
Είναι ένας από τους πολλούς υπηρέτες του συστήματος που μπήκε στην πολιτική με κίνητρα ιδιοτελή για να αυξήσει την περιουσία του. Μπήκε σχετικά εύπορος και έγινε ακόμα πιο εύπορος.
Είναι ένας γνήσιος εκφραστής ενός σάπιου πολιτικού συστήματος που θέλει να κρατά τον λαό, τους εργαζόμενους κάτω από την εξουσία του κεφαλαίου, που θέλει τη χώρα δεμένη στις αλυσίδες της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, των τραπεζών, των πολυεθνικών, των μεγάλων επιχειρήσεων.
Είναι συνυπεύθυνος μαζί με άλλους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, ψεύτες, κερδοσκόπους και απατεώνες για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας της οποίας οι αιτίες είναι οι πολιτικές που εφάρμοζαν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, δηλαδή οι πολιτικές υποταγής στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Και ως τέτοιος, ως κομμάτι ενός σάπιου διεφθαρμένου συστήματος αντιμετωπίζει τη μήνι ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας.
Ο πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξης Βουλγαράκης είναι γέννημα-θρέμμα της παραδοσιακής “εθνικόφρων” δεξιάς παράταξης που διαχρονικά εξέφρασε τις πολιτικές υποταγής στις μεγάλες δυνάμεις, τον δοσιλογισμό της κατοχής, το μετεμφυλιακό μοναρχοφασιστικό καθεστώς αλλά και το μεταπολιτευτικό αστικοδημοκρατικό, που συνέχιζε τις πολιτικές υποταγής στο μεγάλο κεφάλαιο και στις μεγάλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ και την ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ.
Ήταν από τους πολιτικούς εκφραστές των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που προωθούν την δικτατορία των αγορών, την απαξίωση της εργατικής δύναμης, την συμπίεση των εργατικών εισοδημάτων, τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μια πολιτική λιτότητας για τους πολλούς, τον λαό και τους εργαζόμενους και αντίστροφα μια αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς όφελος των λίγων, των πλουσίων και των οικονομικά ισχυρών.
Από το 2004 ως το 2006, όταν ήταν υπουργός Δημοσίας Τάξης της κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν από τους εκφραστές και εφαρμοστές του αμερικανοκίνητου πολέμου κατά της “τρομοκρατίας”, του δόγματος της “ολικής ασφαλείας”, της τάσης του συστήματος προς τον ολοκληρωτισμό, τον προληπτικό έλεγχο των πολιτών από τις αρχές ασφαλείας.
Γι’ αυτό και στοχοποιήθηκε από τον Επαναστατικό Αγώνα. Είναι προσωπικά υπεύθυνος για την υπόθεση των υποκλοπών εναντίον εκατοντάδων πολιτών το 2004-05 που έγιναν υπό την πίεση των ΗΠΑ –του μεγάλου αφεντικού- για την ασφάλεια της μεγάλης καπιταλιστικής φιέστας και επιχείρησης που ονομάζονται ολυμπιακοί αγώνες, υπόθεση που είχε και ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός υπαλλήλου της Vodafone που συνήργησε στις υποκλοπές. Είναι προσωπικά υπεύθυνος για την υπόθεση των απαγωγών από ξένες και ντόπιες μυστικές υπηρεσίες, την βρετανική ΜΙ6 και την ΕΥΠ, Πακιστανών εργατών για να ανακριθούν με βασανιστήρια σε μυστικά κέντρα κράτησης για τις επιθέσεις στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 2005.
Και οι δύο υποθέσεις είναι αποτέλεσμα του πολέμου κατά της “τρομοκρατίας” που κήρυξαν οι ΗΠΑ από το 2001 και μετά και αποδεικνύει την τάση προς τον ολοκληρωτισμό του καθεστώτος που υπηρετείτε και τις νέες μεθόδους του τρόμου που δίδαξαν οι ΗΠΑ και εφαρμόζουν πειθήνια και δουλικά τα κράτη προτεκτοράτα όπως είναι η Ελλάδα.
Σε αυτή τη χώρα διαχρονικά, η πολιτική και οικονομική ελίτ, οι μηχανισμοί καταστολής, η αστυνομία και η “δικαιοσύνη”, δίνανε πάντα “γη και ύδωρ” σε ότι ζητούσε το μεγάλο κεφάλαιο και οι μεγάλες δυνάμεις.
Η θητεία του πρώην υπουργού Δημοσίας Τάξης Βουλγαράκη συνέχιζε την ολοκληρωτική πολιτική που εγκαινιάστηκε πριν απ’ αυτόν όπως την ψήφιση του α΄ αντιτρομοκρατικού νόμου το 2001 –γνωστού και ως νόμου κατά του οργανωμένου εγκλήματος- που ψηφίστηκε υπό την πίεση των ΗΠΑ και της Βρετανίας για την αντιμετώπιση του εγχώριου αντάρτικου, την ψήφιση συμφωνιών σε δικαστικό και αστυνομικό επίπεδο για ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στην Ελλάδα, την ΕΕ και τις ΗΠΑ σε θέματα “τρομοκρατίας”.
Επί των ημερών του, ψηφίστηκε ο β΄ αντιτρομοκρατικός νόμος το 2004 με τον οποίο εσείς οι “ανεξάρτητοι” δικαστές δικάζετε τον Επαναστατικό Αγώνα, διαπράχτηκαν οι υποκλοπές εναντίον εκατοντάδων πολιτών το 2004-05 και οι απαγωγές των Πακιστανών –υποθέσεις που ξεπερνούσαν ακόμα και το νομοθετικό πλαίσιο του κράτους-, λειτούργησαν οι 500 κάμερες στους δρόμους της Αθήνας για την ασφάλεια των ολυμπιακών αγώνων και ψηφίστηκε ο νόμος για την αποθήκευση των τηλεπικοινωνιών από τις εταιρίες. Αναβαθμίστηκε γενικώς το νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους.
Επί των ημερών του έγιναν βασανιστήρια με φάλαγγα κατά Αφγανών μεταναστών στο αστυνομικό τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα για τα οποία οι υπεύθυνοι αστυνομικοί έπεσαν στα μαλακά ως συνήθως αφού το δικαστήριο το οποίο δίκασε τους υπαίτιους με εισήγηση του εισαγγελέα μετέτρεψε τις κατηγορίες από κακουργήματα σε πλημμελήματα.
Το όνομα του “ευυπόληπτου” πολιτικού έγινε γνωστό και για υποθέσεις για τις οποίες δεν τον στοχοποίησε ο Επαναστατικός Αγώνας όπως για την υπόθεση της μονής Βατοπεδίου και την ανταλλαγή εκτάσεων με το δημόσιο στην περιοχή της λίμνης Βιστωνίδας όπου το συμβολαιογραφικό γραφείο της πρώην πλέον συζύγου του Αικατερίνης Πελέκη, είχε αναλάβει την διεκπεραίωση της υπόθεσης έναντι εννοείται αδράς αμοιβής προς όφελος της μονής Βατοπεδίου και ζημιώνοντας παράλληλα το δημόσιο.
Επίσης το όνομα του έγινε γνωστό από το ότι είχε συστήσει offshore εταιρείες με σκοπό να μην πληρώνει φόρους και αυτό το είχε δικαιολογήσει με τη φράση, “το νόμιμο είναι και ηθικό”, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τις σαθρές αξίες του συστήματος που υπηρετείτε όπου η απάτη, η αισχροκέρδεια, η κερδοσκοπία, ο πλουτισμός των λίγων εις βάρος των πολλών είναι νόμος και τάξη.
Η τελευταία του θητεία στην κυβέρνηση Καραμανλή ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν η υπογραφή της πρώτης σύμβασης του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, του λιμανιού του Πειραιά το 2008 στην κινεζική COSCO.
Αυτά ήταν τα έργα και οι ημέρες αυτού του “ευυπόληπτου” πολιτικού –κάποια από αυτά ονομάστηκαν σκάνδαλα-, για τα οποία ποτέ δεν πήρε την πολιτική ευθύνη και καμιά “δικαιοσύνη” δεν του ζήτησε ποτέ τον λόγο. Η διαφθορά, η σήψη, η απάτη, ο εύκολος πλουτισμός είναι στο DNA των επαγγελματιών πολιτικών όπως και του συγκεκριμένου. Αν κάποιοι λοιπόν αντιπροσωπεύουν την πολιτική ως ένα επάγγελμα για να γίνουν εύποροι ή ακόμα πιο εύποροι, αν χρησιμοποιούν την πολιτική για να εξαπατήσουν και να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας και να υπηρετήσουν τα συμφέροντα μιας μειοψηφικής ολιγαρχίας, αυτήν την πολιτική την αντιπροσωπεύουν όλα τα κόμματα, δεξιά ή αριστερά, και πολιτικοί όπως ο Βουλγαράκης.
Αντίθετα αν υπάρχει η καλώς εννοούμενη πολιτική, αυτή που δεν διεξάγεται για ατομικό και ιδιοτελές κέρδος αλλά προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας, αυτού του είδους την πολιτική την διεξάγει ο Επαναστατικός Αγώνας με τις ενέργειες του. Γιατί αυτό που εσείς αποκαλείτε “τρομοκρατία”, δηλαδή το αντάρτικο πόλης, ο ένοπλος αγώνας είναι διαχρονικά η μέθοδος του πολέμου των φτωχών εναντίον της εξουσίας.
Εμείς δεν δράσαμε για να αποκομίσουμε λεφτά, περιουσίες, ή θέσεις εξουσίας. Αν είχαμε τέτοιο σκοπό θα είχαμε ενταχθεί στο δικό σας στρατόπεδο όπου το κυνήγι του κέρδους και της εξουσίας γίνεται με νόμιμο τρόπο. Άλλωστε το “νόμιμο είναι και ηθικό” σύμφωνα με τη ρήση Βουλγαράκη. Αντίθετα εμείς σ’ αυτόν τον αγώνα έχουμε δώσει αίμα, έχουμε έναν νεκρό σύντροφο, τον Λάμπρο Φούντα και έχουμε εις βάρος μας βαριές καταδικαστικές αποφάσεις, ισόβια και 25χρονες καθείρξεις.
Έχουμε κερδίσει όμως αυτό που λέγεται αξιοπρέπεια για την οποία αξίζει να δίνει κανείς τη ζωή του και επίσης έχουμε κερδίσει και τον σεβασμό τμημάτων της κοινωνίας και των πολιτών που αποδέχονται τα πολιτικά και ανιδιοτελή κίνητρα της δράσης μας σε αντίθεση με λαμόγια και απατεώνες όπως ο Βουλγαράκης που χαίρει γενικής κοινωνικής ανυποληψίας όπως και άλλοι παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και των κομμάτων των οποίων τα συμφέροντα υπερασπίζετε.
Αν πετύχαινε η απόπειρα εναντίον του Βουλγαράκη –την οποία εμείς την ακυρώσαμε και πυροδοτήσαμε τη βόμβα όταν κανένας δεν περνούσε από το σημείο για να μην πέσει στα χέρια της αστυνομίας-, θα ήταν μια δίκαιη και εύστοχη πολιτική ενέργεια εναντίον ενός καθάρματος του συστήματος.
Ο Επαναστατικός Αγώνας ως μια οργάνωση ένοπλης προπαγάνδας υποστηρίζει από την αρχή της δράσης του ότι το καθεστώς σας πρέπει να ανατραπεί και αυτό μεταξύ των άλλων σημαίνει και την τιμωρία παραγόντων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Leave a Reply