ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΒΙΕΝΝΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΒΙΕΝΝΗΣ

 

1)Γιατί δημιουργήσατε μια ομάδα σαν και αυτήν και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της συνέλευσής σας?

Η Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές, προέκυψε ως μετεξέλιξη της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών Ενάντια στις Ειδικές Συνθήκες Κράτησης. Ξεκινήσαμε με την διαπίστωση ότι η δράση ενάντια στις φυλακές τύπου Γ δεν μπορεί παρά να είναι μέρος της αλληλεγγύης προς όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και φυλακισμένους αγωνιστές που βρίσκονταν στις ελληνικές φυλακές και προορίζονταν για τις φυλακές τύπου Γ. Ήταν αντιφατικό και παράδοξο να κινητοποιείται κάποιος ενάντια στις φυλακές τύπου Γ και να μην είναι αλληλέγγυος με τους συντρόφους κρατούμενους που προορίζονται για τις φυλακές τύπου Γ. Ήταν σοβαρό πολιτικό έλλειμμα να υπάρχουν δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι και φυλακισμένοι αγωνιστές και να μην υπάρχει συνέλευση αλληλεγγύης για αυτούς. Η αλληλεγγύη είναι πολιτική θέση και στάση. Είναι βασικό στοιχείο ενός κινήματος ή ενός πολιτικού χώρου που θέλει να έχει κινηματικά χαρακτηριστικά.

Είναι θεμελιώδης αρχή της συνέλευσης ότι η αλληλεγγύη στους αιχμάλωτους αγωνιστές και γενικότερα στους διωκόμενους συντρόφους αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είμαστε αλληλέγγυοι στο σύνολο των πολιτικών κρατουμένων ανεξάρτητα από τα μέσα πάλης που έχουν επιλέξει και το πολιτικό ρεύμα απ’ όπου προέρχονται. Δεν αναγνωρίζουμε δίπολα περί «νομιμότητας – παρανομίας», «αθωότητας – ενοχής», «μαζικός ή ένοπλος αγώνας» καθώς θεωρούμε πως μόνο διασπαστικά λειτουργούν για τους αγώνες τόσο εντός, όσο και εκτός των φυλακών, ενώ ταυτόχρονα επικυρώνουν ως ένα βαθμό και ενισχύουν την κρατική καταστολή. Με βάση αυτά τα κριτήρια, η συνέλευση προφανώς συμπεριλαμβάνει και συντρόφους που διώκονται ή έχουν καταδικαστεί για την πολιτική τους δράση, είτε αυτοί είναι “ελεύθεροι” είτε βρίσκονται στην “παρανομία”. Παράλληλα, δεν στηρίζει όσους έγιναν ρουφιάνοι ή αποκήρυξαν τον αγώνα.

2) Πως εσείς και “άλλοι” σύντροφοι ασκείτε την αλληλεγγύη σας, με τους εγκλείστους που μάχονται ενάντια στις φυλακές τύπου Γ?

Ο αγώνας των πολιτικών κρατουμένων ήταν ένας πολιτικός αγώνας που θίγοντας τον «αντιτρομοκρατικό» και κατασταλτικό πυρήνα του κράτους διέλυσε και τις αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ και τι πραγματικά πρεσβεύει.

Η πολιτική παρακαταθήκη που μπορεί να αφήσει αυτός ο αγώνας συνίσταται, αφενός στη σύνδεση της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους με τον αγώνα για ανατροπή και επανάσταση – κάτι για το οποίο οφείλουμε να δουλέψουμε πολιτικά προς αυτή την κατεύθυνση μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα γιατί είναι πολιτικά λάθος το ένα να είναι αποσυνδεδεμένο από το άλλο – και αφετέρου, ότι ένα μεγάλο κομμάτι του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου στάθηκε αλληλέγγυο στο σύνολο των πολιτικών κρατουμένων που έκαναν απεργία πείνας χωρίς διαχωρισμούς παρά τα προβλήματα που έχουν μεταξύ τους κάποιες ομάδες πολιτικών κρατουμένων και παρά τα διαφορετικά, ως ένα βαθμό, διεκδικητικά πλαίσια. Το να μην αφεθεί κανένας μόνος του στην κρατική καταστολή ήταν ένα στοίχημα που κερδήθηκε από ένα μεγάλο μέρος του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου.

Όσον αφορά το κίνημα αλληλεγγύης: Παρά τη μεγάλη σημασία που είχε αυτός ο αγώνας, το γεγονός ότι ήταν η πρώτη αμιγώς απεργία πείνας πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, δεν έτυχε της ανάλογης ανταπόκρισης που θα άρμοζε σε αυτή την περίπτωση.

3)Επιπλέον, έπειτα από μια τεράστια απεργία πείνας, το ελληνικό κράτος ίδρυσε τις φυλακές απομόνωσης τύπου Γ με σκοπό να τιμωρήσει ξεχωριστά τους πολιτικούς/επαναστατικούς/αντιστεκόμενους φυλακισμένους. Ποιες είναι οι προκλήσεις μετά την απεργία πείνας και, από τον διαχωρισμό αναρχικών, έγινε ο ένοπλος αγώνας ισχυρότερος?

Παίρνοντας λοιπόν τα πράγματα από την αρχή, θα πρέπει να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτού του αγώνα στη μαζική απεργία πείνας 4500 κρατουμένων το καλοκαίρι του 2014, τότε δόθηκε μια πρώτη μάχη ενάντια στις φυλακές «τύπου Γ», από ένα μεγάλο αριθμό κρατουμένων. Φυσικά η εξέλιξη και τα αποτελέσματα εκείνου του αγώνα δεν ήταν τα επιθυμητά καθώς ψηφίστηκε ο νόμος για την δημιουργία των φυλακών τύπου Γ. Από κείνη την στιγμή είχε ανοίξει ένα ζήτημα, που θα αποτελούσε τη βασική αιχμή των κινητοποιήσεων που θα ξεκινούσαν με τις πρώτες μεταγωγές στις «τύπου Γ». Κινητοποίηση η οποία συνέπεσε με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Στις 2 του Μάρτη του 2015 πολιτικοί κρατούμενοι από τις φυλακές της Ελλάδας ξεκίνησαν απεργία πείνας με βασικές απαιτήσεις την κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων, του κουκουλονόμου, της βίαιης απόσπασης DNA για αποδεικτικό μέσο, των φυλακών τύπου Γ, καθώς και την άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού μέλους της 17 Νοέμβρη. Ταυτόχρονα τα μέλη της ΣΠΦ ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των συγγενών τους που είχαν συλληφθεί μετά το αποτυχημένο σχέδιο απόδρασης.  Αλληλέγγυοι στον αγώνας τους στέκονται οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι με κυλιόμενες απεργίες πείνας.
Ήταν η πρώτη απεργία πείνας αποκλειστικά πολιτικών κρατούμενων με πολιτικά αιτήματα. Είναι η μοναδική αγωνιστική πολιτική κινητοποίηση που αντιμετώπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ο αγώνας αυτός διέλυσε τις αυταπάτες σε σχέση με  το αριστερό προσωπείο της εξουσίας. Αυτή είναι η μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη που αφήνει στην ιστορία.

Όσον αφορά τα αιτήματα: Ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος, το άρθρο 187Α, και ο νόμος για την «εγκληματική οργάνωση», το άρθρο 187, δεν θίχτηκαν καν από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι που είναι καταδικασμένοι για υποθέσεις ένοπλης επαναστατικής δράσης θα κρατούνται σε ειδικές πτέρυγες υψίστης ασφαλείας και απομόνωσης από άλλους κρατούμενους. Πέρα όμως από την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, διατάξεις για την αποφυλάκιση των ασθενών και των αναπήρων κρατουμένων, όπως του Σάββα Ξηρού και των συγγενών των κρατουμένων της ΣΠΦ, γίνονται με τους πλέον αυστηρούς όρους, όπως κατ’ οίκον περιορισμός συν ηλεκτρονική επιτήρηση το λεγόμενο «βραχιολάκι», του οποίου η χρήση γενικεύεται πλέον στις περιπτώσεις αποφυλακίσεων υπό όρους, σε εκπαιδευτικές άδειες και πιθανόν στις τακτικές άδειες. Όσον αφορά τις διατάξεις για τον κουκουλονόμο και το DNA, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν κατήργησε στο σύνολό του τον κουκουλονόμο αλλά τον τροποποίησε ως πλημμέλημα μονάχα για τις διαδηλώσεις και τον άφησε άθικτο όσο αφορά τις περιπτώσεις απαλλοτριώσεων τραπεζών και ενεργειών αντάρτικου, ενώ για το DNA δεν κατήργησε ουσιαστικά το βασανιστήριο της βίαιης απόσπασής του. Ο αγώνας των πολιτικών κρατουμένων, η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων είχε τον χαρακτήρα μιας πολιτικής αντιπαράθεσης ενάντια στο ίδιο το καθεστώς.
Όσον αφορά το κίνημα αλληλεγγύης στήριξε από θέση αρχής το πολιτικό πλαίσιο της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων, στήριξε όλους τους απεργούς ανεξαιρέτως χωρίς διαχωρισμούς, διοργάνωσε πορείες, έκανε καταλήψεις, έγιναν επεισόδια σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Δεκάδες ήταν οι καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, γραφείων του κυβερνώντος κόμματος, εμπρηστικές και καταδρομικές δράσεις κλπ. Στην Αθήνα έγιναν 3 κεντρικές πορείες, κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθμό του Σύριζα, στην Πρυτανεία, σε διάφορες σχολές και δημαρχεία κλπ. πολλές 10δες ήταν οι συλλήψεις αλληλέγγυων από τις δυνάμεις καταστολής. Όμως παρά τη μεγάλη σημασία που είχε αυτός ο αγώνας, δεν έτυχε της ανάλογης ανταπόκρισης που θα άρμοζε σε αυτή την περίπτωση.
Σήμερα μετά την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, έχουμε την δημιουργία ειδικών πτέρυγων υψίστης ασφαλείας μέσα σε φυλακές για «επικίνδυνους» κρατούμενους. Ένα μέτρο που υλοποιείται με αιχμή την υπόγεια πτέρυγα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού με επιπλέον μέτρα ασφαλείας, όπως η εφαρμογή πανοπτικού υπερελέγχου, η 24ωρη παρακολούθηση, νέες σκοπιές, διπλά κάγκελα, προσθήκη και νέων συρματοπλεγμάτων, απαγόρευση επισκεπτηρίων σε μία προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης των κρατουμένων. Ένα άλλο μέτρο για να επιτευχθεί η πολιτική -και όχι μόνο-απομόνωση είναι και η διασπορά των κρατουμένων σε διάφορες απομακρυσμένες φυλακές μακριά από συγγενικά και συντροφικά πρόσωπα.

4)Ποια άτομα ή ομάδες υποστηρίζετε και με ποιους τρόπους ασκείτε αλληλεγγύη?

Η αλληλεγγύη είναι πολιτική θέση και στάση. Είναι βασικό στοιχείο ενός κινήματος ή ενός πολιτικού χώρου που θέλει να έχει κινηματικά χαρακτηριστικά. Αλληλεγγύη σημαίνει ότι οι κρατούμενοι αγωνιστές και οι μορφές αγώνα που επέλεξαν και που για αυτό έχουν βρεθεί στη φυλακή είναι μέρος του κοινού αγώνα, του αγώνα για την Επανάσταση και την Αναρχία. Αλληλεγγύη σημαίνει ότι θεωρούμε ότι ο ένοπλος αγώνας και το αντάρτικο είναι μέρος του αγώνα και του κινήματος. Με αυτήν την έννοια, είμαστε αλληλέγγυοι στους πολιτικούς κρατούμενους ανεξάρτητα από το φάσμα του αγωνιστικού- ανατρεπτικού κινήματος από όπου προέρχονται. Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους δεν μπορεί να ούτε επιλεκτική, ούτε μερική, αλλά αφορά το σύνολο των πολιτικών κρατούμενων. Και κριτήριο για την ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου αποτελεί και η αγωνιστική τοποθέτηση και στάση του στο δικαστήριο και στη φυλακή και η συνέπεια μεταξύ της διαδρομής και της δράσης του πριν τη σύλληψη και της στάσης του μετά από αυτήν.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι αλληλέγγυοι, ο χώρος ή το κίνημα δεν μπορούν να κάνουν κριτική για τις θέσεις τον λόγο ή για ενέργειες των ένοπλων Επαναστατικών Οργανώσεων, η αλληλεγγύη δεν είναι ταύτιση. Η αλληλεγγύη, όπως και κάθε κοινωνική ή πολιτική πρακτική, έχει ιδεολογικό πρόσημο

Η αλληλεγγύη δεν είναι επιλεκτική γιατί αλλιώς δεν είναι αλληλεγγύη. Αλληλεγγύη δεν είναι ο διαχωρισμός μεταξύ αθώων και ενόχων, δεν είναι ο διαχωρισμός μεταξύ υποθέσεων οργανώσεων ή ατόμων. Η αλληλεγγύη δεν κάνει διαχωρισμούς μεταξύ Αναρχικών και Κομμουνιστών κρατουμένων, ούτε έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Αλληλεγγύη δεν είναι ο διαχωρισμός των μορφών αγώνα, η αλληλεγγύη έχει ένα μόνο πολιτικό κριτήριο, ότι οι κρατούμενοι κι οι μορφές δράσης που επέλεξαν όπως ο ένοπλος αγώνας, το αντάρτικο κι οποιαδήποτε άλλη μορφή δράσης για τα οποία βρέθηκαν στην φυλακή είναι μέρος του κοινού αγώνα και του κινήματος για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την Επανάσταση. Η αλληλεγγύη είναι η διάδοση του λόγου για τον οποίο βρέθηκαν στη φυλακή οι πολιτικοί κρατούμενοι και δεν έχει περιορισμούς ως προς τις μορφές που αυτή εκφράζεται, για παράδειγμα αντιπληροφόρηση, διαδηλώσεις, εμπρηστικές, καταδρομικές, βομβιστικές επιθέσεις.

5)Πρόσφατα, η Συνέλευση Αλληλεγγύης για πολιτικούς κρατούμενους, φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές σε συνεργασία με…, διοργάνωσε δύο ημέρες εκδηλώσεων στο κατειλημμένο κτήριο Γκίνη του Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια/Αθήνα. Για ποιο λόγο ήταν αυτές? Ποια ήταν τα ζητήματα που συζητήθηκαν σε συνομιλίες με κρατούμενους που δικάζονται?

Η 2ημερη εκδήλωση – συζητηση έγινε με αφορμή το εφετείο της υπόθεσης της ΣΠΦ όπου δικάζονται 6 υποθέσεις που αφορούν 22 αναρχικούς αγωνιστές. Πραγματοποιήθηκε στις 15 & 16 Απρίλη στο Πολυτεχνείο, με κεντρικό τίτλο: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ πιο αναλυτικά οι θεματικές πάνω στις οποίες τοποθετήθηκαν τόσο οι σύντροφοι που δικάζονται στο εφετείο όσο και οι διοργανωτές της εκδήλωσης ήταν οι εξής:

Την Παρασκευή 15 Απρίλη (1η μέρα) 2 θεματικές

1) Το εφετείο: – Η κατασταλτική επίθεση του κράτους

– Η υπόθεση Σ.Π.Φ. & η δικαστική γιγάντωση

– Ειδικά δικαστήρια & ειδικές συνθήκες κράτησης

2) H έμπρακτη Αλληλεγγύη στα πλαίσια της Επαναστατικής Δράσης

Σάββατο 16 Aπρίλη (2η μέρα) 2 θεματικές

1) Αυτονομία – Πολυμορφία της Αναρχικής Δράσης & η Επαναστατική Προοπτική

2) Ένοπλος αγώνας & Επαναστατικό Κίνημα

6) Ποια είναι τα “ειδικά” θέματα/σημεία αυτής της δίκης «ομπρέλας»?

Η υπόθεση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, οι δικαστικές, νομικές και κατασταλτικές κινήσεις του κράτους γύρω από την ομώνυμη αναρχική οργάνωση, εκτείνεται σε μια περίοδο 7 χρόνων και επί της ουσίας είναι εν εξελίξει ακόμα.

7 χρόνια μετά λοιπόν και στις 20 Απρίλη 22 αναρχικοί σύντροφοι βρέθηκαν στα έδρανα του δικαστηρίου αντιμετωπίζοντας πέρα από τις κατηγορίες για τις “πράξεις” τις οποίες συνελήφθησαν και την ένταξη στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιά.

Στο εφετείο της ΣΠΦ  δικάζονται και άλλες υποθέσεις που το αστυνομικό – δικαστικό σύμπλεγμα τις βάπτισε “υποθέσεις για ΣΠΦ” με σκοπό την γιγάντωση του δικαστικού πραξικοπήματος του εναντίον αναρχικών.

Από τις 20 Απρίλη 2016 δικάζονται όλα τα πρωτόδικα δικαστήρια που έχουν γίνει

για την υπόθεση του Χαλανδρίου (σπίτι που βαφτίστηκε γιάφκα από την αστυνομία) τα οποία είναι από μόνα τους τρία.

Δικάζονται οι συλλήψεις του Δεκέμβρη 2010 στη Ν. Σμύρνη ( κατοχή οπλισμού), η υπόθεση των δεμάτων βομβών σε στόχους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, οι συλλήψεις των 5 μελών της Σ.Π.Φ. τον Μάρτη του 2011 στο Βόλο, η ένοπλη συμπλοκή στην Πεύκη και οι συλλήψεις για την ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης.

Σε μία ακόμα δικαστική καινοτομία πέρα από τους συντρόφους που πρωτόδικα έχουν δικαστεί ως μέλη της οργάνωσης και τα ίδια τα μέλη σε αυτό το εφετείο βρέθηκαν και οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση του Βελβεντού. Οι έξι αυτοί σύντροφοι δικάστηκαν για την συμμετοχή τους στη διπλή ληστεία στον Βελβεντό Κοζάνης αλλά πρωτόδικα απαλλάχθηκαν πλήρως από κάθε συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και δεν εμπίπτουν καν στον 187α, τον περίφημο αντιτρομοκρατικό νόμο.

Αλλά η σημασία της αστυνομικής – δικαστικής καινοτομίας δεν γίνεται με μία απλή συνένωση υποθέσεων φαινομενικά και πρακτικά άσχετων μεταξύ τους. Η υπόθεση αυτή, όπως εξαρχής χειρίζεται από τα επιτελεία των μπάτσων και των δικαστικών, των πειθήνιων εκτελεστών της εξουσίας, αποτελεί τον δοκιμαστικό σωλήνα για τους κατασταλτικούς πειραματισμούς του καθεστώτος όπου πρώτα από όλα ζυγίζει τα όρια και τα αντανακλαστικά των ίδιων των διωκόμενων, των αλληλέγγυων συντρόφων, του ευρύτερου ανταγωνιστικού αντιεξουσιαστικού κινήματος και ευρύτερων κοινωνικών κομματιών. Οι πειραματισμοί αυτοί προεικονίζουν μια κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης, όπου ο κατασταλτικός μηχανισμός αναδεικνύεται σε ακόμα σημαντικότερο πυλώνα διατήρησης της κοινωνική ειρήνης, όταν αυτή φαίνεται να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί.

7)Τι έγινε στην δίκη των 22 αναρχικών στις 20 Απριλίου στο δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού?

Την Τετάρτη 20 Απρίλη ξεκίνησε στο δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού το εφετείο υποθέσεων που αφορούν τη ΣΠΦ και άλλους αναρχικούς αγωνιστές, καθώς και την υπόθεση που αφορούσε τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης όπου οι κατηγορούμενοι αγωνιστές είχαν απαλλαγεί  από την κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ. Για την υπόθεση του Βελβεντού οι συνήγοροι υπεράσπισης ζήτησαν το διαχωρισμό της και εν συνεχεία την αναβολή της, επειδή συνεχίζεται η αποχή τους. Το δικαστήριο δέχτηκε το αίτημα για διαχωρισμό της υπόθεσης και την ανέβαλε επ’ αόριστο. Ενώ για τις υπόλοιπες υποθέσεις το δικαστήριο διέκοψε για τις 19 Μάη, λόγω της συνεχιζόμενης αποχής των δικηγόρων.
Μετά από καλέσματα από διάφορες συλλογικότητες ανάμεσά τους και η δική μας συνέλευση για συγκέντρωση αλληλεγγύης στο δικαστήριο, συγκεντρώθηκαν κάποιες δεκάδες σύντροφοι-ισσες όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με διμοιρίες μπάτσων που ήταν παραταγμένες και δεν άφηναν τον αλληλέγγυο κόσμο να προσεγγίσει καν την είσοδο του δικαστηρίου, τελικά κάποιοι σύντροφοι μπήκαν στο δικαστήριο και υπήρξε επαφή με τους κρατούμενους.

8)Μπορείτε να δώσετε μια γενική εικόνα της απάντησης από το αναρχικό κίνημα?

Σε σχέση με το εφετείο των υποθέσεων της ΣΠΦ αλλά και της υπόθεσης Βελβεντού, έγιναν μια σειρά κινήσεων αλληλεγγύης σε πολλές πόλεις της Ελλάδας που κύριο χαρακτηριστικό τους θα λέγαμε ότι ήταν κινήσεις αντιπληροφόρησης πχ μικροφωνικές, κρέμασμα πανό, μαζικά μοιράσματα ανακοινώσεων, συνθήματα σε κεντρικά σημεία των πόλεων κλπ., συγχρόνως έγιναν και κάποιες πιο δυναμικές δράσεις όπως πχ ο εμπρησμός ΑΤΜ στα Χανιά.
Στα πλαίσια αλληλεγγύης στις 23 Απρίλη σαν συνέλευση καλέσαμε πανελλαδική – πανευρωπαϊκή μέρα δράσης για το εφετείο όπου ανταποκρίθηκαν μια σειρά πόλεις στην Ελλάδα αλλά και αρκετές στην Ευρώπη πχ Ζυρίχη, Βέρνη, Μαδρίτη, Βουκουρέστι.

9)Η Συνέλευσή σας κάλεσε για μια ημέρα αλληλεγγύης συμπεριλαμβανομένης μιας πρότασης για “μαχητική στάση με βάση την αλληλεγγύη δίπλα σε συντρόφους που είναι φυλακισμένοι ή διωκόμενοι” εξηγώντας επιπλέον ότι είναι “άλλο ένα πεδίο σύγκρουσης με το Κράτος και τους μηχανισμούς του”. Τι εννοείτε με αυτό?

Η υπεράσπιση των συντρόφων που είτε βρέθηκαν αιχμάλωτοι για τις πράξεις και το λόγο τους, όπως οι σύντροφοι που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις οργανώσεις που συμμετείχαν, είτε των συντρόφων που βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας κρατικής κατασταλτικής επιχείρησης, αποτελεί προϋπόθεση της συνέχισης και της προώθησης μιας μάχης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη μάχη ενάντια στην εξουσία, η κοινή δράση με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που φυλακίζονται, διώκονται, ή διασύρονται δεν έχει μόνο ως στόχο τον απεγκλωβισμό των ομήρων και την απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων. Είναι επιπλέον η λογική “να μην αφήνουμε κανέναν πίσω”, ενισχύοντας έτσι την ακεραιότητα του αγώνα. Αγωνιζόμενοι να επαναφέρουμε τους αιχμαλώτους στις δικές μας γραμμές, τροφοδοτούμε και οξύνουμε τον ίδιο τον πόλεμο ενάντια στο καθεστώς. Δεν αντιλαμβανόμαστε τους πολιτικούς κρατούμενους ως θύματα της καταστολής γι’ αυτό η αλληλεγγύη μας δεν περιορίζεται σε επίπεδο ανθρώπινων δικαιωμάτων, ούτε καθορίζεται από το περιεχόμενο των δικογραφιών. Τους θεωρούμε συντρόφους που εξακολουθούν να αγωνίζονται μέσα από τις φυλακές.

Ένα κίνημα οφείλει να έχει συνείδηση, πως η υπεράσπιση των αιχμαλώτων του, των πολιτικών κρατούμενων και των διωκόμενων, είναι πρωταρχικό αξίωμα ζωτικής σημασίας για την ίδια του την ύπαρξη και την εξέλιξή του. Αντιλαμβανόμαστε, ότι η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και διωκόμενους συντρόφους είναι μέρος του επαναστατικού κινήματος κι έχει άμεση σύνδεση με τον αγώνα έτσι οι δράσεις μας προωθούν όχι μόνο την υπεράσπιση των κρατουμένων απέναντι στην κρατική καταστολή αλλά είναι προωθητικές και για τον ίδιο τον αγώνα με στόχο την ανατροπή και την επανάσταση.

10) Τι σημαίνει πολυμορφία? Αναγνωρίζετε την πολυμορφία ως μια πρακτική στην συνέλευσή σας?

Η πολυμορφία έχει χρησιμοποιηθεί από πολλές πλευρές του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Εμείς, ενάντια στην κουλτούρα του εναλλακτισμού και κάποιες θεωρήσεις που αποκλείουν τα συγκρουσιακά μέσα και τον ένοπλο αγώνα ως μέσο πάλης, αντιλαμβανόμαστε την πολυμορφία ως εργαλείο για την όξυνση του αγώνα. Αφενός, επειδή αφορά στη σύνθεση ενός αναρχικού μωσαϊκού, στο πεδίο των διαφορετικών αντιλήψεων ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο με κοινό παρονομαστή την επαναστατική προοπτική. Αφετέρου, για να δημιουργηθεί ένα αρραγές μέτωπο αγώνα, το οποίο θα μεταχειρίζεται όλα τα διαθέσιμα μέσα για να πετύχει αυτόν τον σκοπό. Ένα μέτωπο, στο οποίο οι ομάδες και τα άτομα διατηρούν την αυτονομία τους και τέμνονται όπου αυτές το επιθυμούν, χωρίς να είναι απαραίτητο να ομοιογενοποιηθούν κάτω από μία κεντρική ιδέα.

11) Η έννοια της αλληλεγγύης και οι διάφοροι τρόποι να την θεωρούμε/πραγματώνουμε ήταν πάντα θέμα κουβέντας ανάμεσα στους αναρχικούς.
Θεωρώντας λοιπόν πως η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατουμένους έχει διάφορες ερμηνείες. Τι σημαίνει επαναστατική/πολιτική αλληλεγγύη για εσάς;

Αυτό που οριοθετεί την επαναστατική αλληλεγγύη από άλλες μορφές αλληλεγγύης είναι ότι συγκρούεται με τον πυρήνα της καθεστωτικής κυριαρχίας και της αστικής νομιμότητας, ότι συνδέει το εκάστοτε «ειδικό» ζήτημα με τα «γενικά» επίδικα του απελευθερωτικού εγχειρήματος. Ασφαλώς, η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, συμπυκνώνει αντικαθεστωτική κριτική και δράση, καθώς, εκτός των προηγούμενων, αμφισβητεί ευθέως και το κρατικό μονοπώλιο στη βία, το οποίο αποτελεί ένα από τους βασικούς πυλώνες του συστήματος.