Τα ξημερώματα της Πέμπτης 5 Ιανουαρίου, ΕΚΑΜ και “αντιτρομοκρατική” εισέβαλαν στο σπίτι που διέμενα με τον 6χρονο γιο μου και γιο του Νίκου Μαζιώτη και μας συνέλαβαν. Όταν φτάσαμε στην ασφάλεια, πήραν το παιδί μου μακριά μου. Η βίαιη απομάκρυνση ανηλίκου από τη μάνα του είναι αρπαγή. Το παιδί μας, παρά τις επίμονες προσπάθειες που έκανα, δεν μπόρεσα να το δω και, μέχρι το βράδυ της Πέμπτης 5 Ιανουαρίου, κανείς δε γνώριζε πού βρίσκεται. Το παιδί μας είναι όμηρος στα χέρια του κράτους. Είναι ένας αιχμάλωτος του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Αρνούνται να τον δώσουν σε συγγενικά πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Επειδή γνωρίζουν ότι είμαι αμετανόητη εχθρός του οικονομικού και πολιτικού καθεστώτος, επειδή πολέμησα και πολεμάω με όλη μου την ψυχή ένα εγκληματικό, τρομοκρατικό σύστημα, επειδή μάχομαι για την κοινωνική επανάσταση, ο γιος μου έγινε στόχος. Επειδή δε μπορούν να λυγίσουν εμένα και τον πατέρα του, επιχειρούν να τσακίσουν ένα 6χρονο παιδί, με το να τον κρατούν απομονωμένο από ‘μένα και τα συγγενικά του πρόσωπα σε ίδρυμα, φρουρούμενο από μπάτσους (!!!). Είναι η πιο ποταπή πράξη σ’ αυτόν τον πόλεμο. Δείχνουν πόσο ελεεινοί είναι όσοι υπηρετούν τον κρατικό μηχανισμό.
Υπεύθυνοι γι’ αυτόν τον πόλεμο ενάντια στο γιο μας είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μπάτσοι και εισαγγελείς. Μπροστά σ’ αυτόν τον πόλεμο έχει μπει η εισαγγελέας ανηλίκων, Νικολού, η οποία δηλώνει πως απαγορεύει σε οποιονδήποτε να έρθει σε επαφή με το παιδί. Δεν πρόκειται για τίποτα λιγότερο από απαγωγή και ομηρία ανηλίκου. Πρόκειται για την πιο ποταπή πράξη σ’ αυτόν τον πόλεμο.
Από χθες, 5 Ιανουαρίου, έχω ξεκινήσει απεργία πείνας και δίψας, προκειμένου να σπάσει άμεσα το καθεστώς αιχμαλωσίας του γιου μας και να δοθεί στα συγγενικά μας πρόσωπα.
Είμαι επαναστάτρια και δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα.
Τρομοκράτες, εγκληματίες, ληστές είναι όσοι απαρτίζουν την οικονομική και πολιτική ζωή. Είναι οι θεσμοί και οι κυβερνήσεις που, μέσα από τα μνημόνια, διεξάγουν την πιο βίαιη, την πιο αποτρόπαιη επίθεση ενάντια στην κοινωνική βάση, στο όνομα της “διεξόδου από την κρίση”. Τρομοκράτης, εγκληματίας, ληστής είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Είναι αυτοί που πολεμάω ταγμένη με όλη μου την ψυχή, στον ένοπλο αγώνα, στον Επαναστατικό Αγώνα. Είναι αυτοί που έχει βάλει στο στόχαστρο η οργάνωσή μου, όλα αυτά τα χρόνια της δράσης μας.
Τρομοκράτες, εγκληματίες, ληστές είσατε εσείς που υπηρετείτε και αναπαράγετε την κρατική βία και τρομοκρατία.
Όταν άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, το κρύο, τις αρρώστιες, όταν άνθρωποι μένουν άστεγοι και πετιούνται στο κοινωνικό περιθώριο, όταν πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας ζουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης, όταν το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς επιτίθεται με τον πλέον ανελέητο τρόπο στην κοινωνική πλειοψηφία, ο ένοπλος αγώνας για την κοινωνική επανάσταση είναι καθήκον και υποχρέωση. Γιατί εκεί μόνο βρίσκεται η ελπίδα. Η μόνη ελπίδα για την οριστική διέξοδο από τη συστημική κρίση που ζούμε αυτήν την ιστορική περίοδο, για την οριστική διέξοδο από κάθε κρίση. Είναι η μόνη ελπίδα για να ανατραπεί ο καπιταλισμός, το σύστημα που γεννά τις κρίσεις. Η μόνη ελπίδα για να ανατραπεί το κράτος και το κεφάλαιο.
Είναι η μόνη ελπίδα για την ένοπλη αντεπίθεση της κοινωνικής βάσης ενάντια σε ένα σύστημα που τη συνθλίβει.
Είναι η μόνη ελπίδα για την ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου, για την Κοινωνική Επανάσταση.
Για μια κοινωνία οικονομικής ισότητας και πολιτικής ελευθερίας για όλους.
Πόλα Ρούπα
Leave a Reply